Met gemengde gevoelens namen we in de zomer van 2024 afscheid van het speciaal onderwijs. In 2019 kwamen we hier in de hoop het onderwijs te vinden dat wel passend was. In sommige opzichten was dat ook zo. Er was meer tijd, een kleinere klas en meer aandacht. Maar toch waren er keerzijdes.
Het betekende ook een plek ver van je vertrouwde omgeving. Weg van je vriendjes. Met de taxi naar school. Gepest worden door kinderen uit het dorp omdat je anders was. Lastig gemaakte speelafspraakjes met vriendjes uit je oude klas waar je je enorm op verheugde en die op het laatste moment afgezegd werden omdat ze het vergeten waren (auw, ik voel nog je pijn en verdriet). Nieuwe vrienden die ver weg woonden en waar je niet zomaar even naartoe kon om te spelen.
Maar gelukkig was er ook veel goeds. De onderwijs assistent waar je bij je eerste kennismaking al een klik mee had en jouw rots in de branding werd. De juf die snapte hoe je in elkaar zat, ging aansluiten en hop daar ging je. De nieuwe IBer die het dyslexie onderzoek erdoor drukte waardoor je de ondersteuning kreeg die je nodig had. Je mentoren van leerjaar 1 die het onderwijs voor het eerst echt passend maakten waardoor je vertrouwen kreeg in je eigen kunnen. De muziekminnende onderwijsassistent die de schoolband nieuw leven in blies, waardoor je weer bent gaan drummen, gelijkgestemde leerlingen trof waarmee je zoveel plezier hebt gehad. En je favoriete leraar die net op tijd reïntegreerde waardoor er écht wat werd gedaan aan de pesters die het dit jaar op jou gemunt hadden…
Jarenlang vroeg ik me af waarom het onderwijs niet passend was. Tot ik op de derde cursusdag van mijn opleiding tot gehechtheidsspecialist het antwoord kreeg en alle kwartjes vielen. Toen kreeg datgene wat ik intuïtief altijd al deed een naam: Actieve Nabijheid. Toen snapte ik pas echt waarom het onderwijs voor alle kinderen met autisme zo’n uitdaging is en wat ze echt nodig hebben op school. En geloof me dat is geen uniforme aanpak, strakke planning en picto’s. Toen pas snapte ik hoe belangrijk de leerkrachten in dit opzicht zijn.
Had ik het anders gedaan met de kennis die ik nu heb? Ja ik denk het wel. Maar die kennis had ik niet en het is goed zo. Samen maken we nu grote stappen en ga je als de brandweer. Het maakt me strijdvaardig omdat ik het al die kinderen met autisme en hun ouders gun dat ze niet zo’n lange zoektocht nodig hebben naar onderwijs dat echt passend is voor hun kind. Daarom ga ik mijn ervaringsdeskundigheid gekoppeld aan de afgeronde opleiding bij Yvonne Loekemeijer-Verheijden inzetten om andere ouders te helpen.
Hulde aan alle leerkrachten en onderwijs ondersteunend personeel die aansluiten en nabijheid geven, kijken achter het gedrag, buiten de lijntjes kleuren, af en toe schijt hebben aan de regels en het onderwijs ECHT passend maken 💪🏼
Wil je meer weten over de Loekemeijermethode en mijn ambulante begeleiding, neem dan contact met mij op.
Reactie plaatsen
Reacties