Ieder kind dat thuiszit, heeft een andere weg achter de rug. Overprikkeling, prestatiedruk, pesten, onbegrip of een mismatch tussen onderwijs en behoefte: het zijn allemaal factoren die kunnen bijdragen. Kinderen hebben vaak het gevoel gekregen dat zij niet voldoen, dat zij anders zijn, dat zij falen. Terwijl de waarheid is: zíj zijn niet het probleem, maar de omgeving past niet bij wie ze zijn.
Thuiszitters en de kracht van de Loekemeijermethode
In Nederland zitten tienduizenden kinderen thuis. Niet omdat ze niet willen leren, maar omdat school voor hen een onbegaanbare weg is geworden. Achter het woord “thuiszitter” gaan verhalen schuil van pijn, onmacht, maar ook van hoop.
Voor de ouders die ik begeleid is het hartverscheurend om hun kind te zien dat niet meer naar school durft of kan. Het voelt alsof alle lijntjes zijn doorgesneden. Ze willen niets liever dan dat hun kind zich weer veilig voelt, weer mag leren, weer mag bloeien. Maar hoe doorbreek je die vicieuze cirkel van angst, stress en afwijzing?
De Loekemeijermethode: een weg naar verbinding
De Loekemeijermethode begint bij iets dat we allemaal kennen, maar in de hectiek vaak vergeten: echte aandacht. Niet gericht op presteren, maar op zijn. Het uitgangspunt is simpel en tegelijk revolutionair:
- Het kind is niet het probleem
- Het kind wil wél leren, maar niet ten koste van zichzelf
- Veiligheid, vertrouwen en verbinding zijn belangrijker dan cijfers en toetsen
Door met de Loekemeijermethode te werken, ontstaat er weer lucht. Ouders, scholen en kinderen komen uit de strijdstand. Het gesprek verschuift van “Hoe krijgen we dit kind weer in het systeem?” naar “Wat heeft dit kind nodig om zich gezien en gehoord te voelen?”
Van druk naar draagkracht
Een van de mooiste principes van deze methode is dat de druk eraf mag. Geen schema’s die het kind opjagen, geen “moeten”, maar stap voor stap kijken wat wel lukt. Leren begint weer bij plezier. En plezier ontstaat pas als het kind zich veilig voelt.
Waarom werkt dit?
Omdat het hart centraal staat. Kinderen voelen feilloos aan of er ruimte is voor wie ze echt zijn. Als die ruimte er komt, verdwijnen vaak de grootste blokkades. Het kind groeit in vertrouwen, en pas dan kan er weer sprake zijn van ontwikkeling. Niet omdat wij dat afdwingen, maar omdat het kind het zelf weer wil. De specifieke interesses hebben daarbij een sleutelpositie. In hun specifieke interesse voelen kinderen zich competent en veilig en kunnen ze vaardigheden laten zien die in het dagelijks leven misschien nog niet lukken. Dat geeft positieve stimulans en vertrouwen in eigen kunnen. Ze kunnen weer dromen en vooruit kijken.
Ontwikkelbaar is niet hetzelfde als schoolbaar
Het is belangrijk het onderscheid te blijven zien tussen ontwikkelbaar en schoolbaar. Vaak is het kind weer klaar om zich te ontwikkelen op een manier dat bij hem of haar past maar niet in staat om weer vol mee te gaan in het schoolsysteem dat hem heeft doen uitvallen. Het is belangrijk dat onderscheid te blijven zien. Nog te vaak wordt het ontwikkelpad van kinderen afgesneden of wordt dit door het systeem niet ondersteund.
Samen bouwen aan herstel
De Loekemeijermethode is niet alleen een aanpak, het is een houding. Het vraagt liefdevolle moed van ouders en professionals. Het vraagt luisteren in plaats van invullen, denken buiten de gebaande paden en nabijheid in plaats van controle. Het vraagt dat we geloven in het kind, ook als de wereld zegt: “Het lukt niet.”
Voor iedere thuiszitter is er een weg terug naar verbinding. Soms is die weg langer, soms vol bochten, maar hij is er altijd. De trotsheid die we dan met zijn allen voelen is onbeschrijfelijk. Zeker na de wanhoop, de eenzaamheid, het zich onbegrepen voelen en het overleven in het hele systeem. De eerste stap is altijd: zie het kind. Echt. Helemaal.
Heb je te maken met een thuiszitter of dreigende schooluitval en wil je weten wat de Loekemeijermethode in jouw gezin kan betekenen? Neem dan gerust contact met mij op. Ik help je graag verder.
Reactie plaatsen
Reacties