Stel je voor: je kind wordt vier jaar en gaat naar de basisschool. Voor de meeste kinderen betekent dat: spelen met vriendjes, leren van de juf, jezelf los durven maken van je ouders. In theorie hoort een kind dan emotioneel en sociaal in ontwikkelingsfase 5 van de gehechtheid te zitten; veilig gehecht, vertrouwd en in staat om even de ouder los te laten. Maar wat als jouw kind (nog) niet zover is?

Zondag 12 oktober jl. mocht ik spreken in de prachtige kerk van Vreeland tijdens de verhalenvertelmiddag met als thema ‘Powervrouwen’. Een middag vol openheid, kracht en herkenning. Ik deelde mijn verhaal over Verbindingspracht, over hoe ik mijn hart volgde van communicatie en fondsenwerving naar het werken met ouders van kinderen met (een vermoeden van) autisme of andere ontwikkelingsuitdagingen. Of zoals ik het liever noem: kinderen met een uniek brein. In dit blog lees je de tekst van mijn lezing.

In de Week tegen Pesten komt iets keihard naar boven: kinderen met autisme worden veel vaker gepest dan hun leeftijdsgenootjes zonder autisme. Dat is niet alleen een feit — het breekt harten, zowel bij kinderen als bij ouders. In dit blog lees je recente cijfers en welke impact pesten kan hebben. Verder hoe de Loekemeijermethode verklaart waarom kinderen met autisme vaker gepest worden en wat we samen kunnen doen om verandering te brengen.

Ieder kind dat thuiszit, heeft een andere weg achter de rug. Overprikkeling, prestatiedruk, pesten, onbegrip of een mismatch tussen onderwijs en behoefte: het zijn allemaal factoren die kunnen bijdragen. Kinderen hebben vaak het gevoel gekregen dat zij niet voldoen, dat zij anders zijn, dat zij falen. Terwijl de waarheid is: zíj zijn niet het probleem, maar de omgeving past niet bij wie ze zijn.

Met gemengde gevoelens namen we in de zomer van 2024 afscheid van het speciaal onderwijs. In 2019 kwamen we hier in de hoop het onderwijs te vinden dat wel passend was. In sommige opzichten was dat ook zo. Er was meer tijd, een kleinere klas en meer aandacht. Maar toch waren er keerzijdes.